پژوهش حاضر به ارزیابی و مقایسه اثربخشی فن چالش و تفسیر با استفاده از روان درمانگری پویشی کوتاه مدت فشرده، پرداخته است. روش: در این پژوهش از طرح شبهآزمایشی پیشآزمون و پسآزمون با سه گروه آزمایشی و گواه استفاده شد. آزمودنی های پژوهش، دانشجویان دانشگاه کردستان بودند که دارای اختلال اضطراب اجتماعی بوده و برای اقدامات درمانی داوطلب شدند. برای ارزیابی آنها از مصاحبه ی تشخیصی و مقیاس هراس اجتماعی لیبوویتز استفاده گردید. برای تشکیل گروه ها از روش جایگزینی تصادفی استفاده شد. متغیر مستقل، فن گشایش ناهشیار و متغیر وابستهی پژوهش، اضطراب اجتماعی بود. هر یک از گروهها پیش ازدرمان و پس از درمان مورد اندازه گیری قرار گرفتند. بیماران گروه گواه نیز که درمان روانپویشی دریافت نکردند، به همین ترتیب، مورد ارزیابی قرار گرفتند. هر یک از گروههای آزمایشی با روشهای روان درمانگری پویشی کوتاه مدت با روش چالش و روش تفسیر، به مدت 3 ماه، تحت درمان قرار گرفتند. آزمون آماری جهت تحلیل داده ها تحلیل کوواریانس بود. نتیجه: هر دو شیوه ی رواندرمانگری پویشی کوتاه مدت فشرده، بر کاهش علایم اختلال اضطراب اجتماعی مؤثر بودند و نکات بالینی جالب توجهی در فرایند درمان بیماران داشتند.
