حدود از جمله مجازات هایی است که خداوند برای بزرگداشت حق خود و رعایت مصالح فرد و جامعه و برای محافظت از کلیات پنجگانه ی دین، جان، عقل، ناموس ومال آن را مقرر کرده است و مقدار و کیفیت را نیز معین و مشخص نموده و در این مقدار و شیوه ی اجرا، جایی برای اجتهاد کسی قرار نداده است و آن را مانعی برای جانیان و مجرمان، برای ارتکاب جرایم قرار داده است. باید دانست ارتکاب به جرایم حدود ممکن است به چند صورت وقوع پیدا کند: فردی بر علیه فردی دیگر یا فردی بر علیه گروهی یا گروهی بر علیه فردی مرتکب جرم شود و یا این که فردی، دیگری را به عنوان معاون، در انجام جرم یاری رساند. حال با توجه به این که این مجازات ها معین و مشخص شده هستند، در میان مذاهب اربعه ی اهل سنت و قانون مجازات اسلامی در این که این جرم به صورت فردی انجام گیرد یا به صورت اشتراکی، در حکم آنها تفاوت زیادی مشاهده نمی شود و حکم در مورد جمعی که مرتکب جرم شده اند، به مانند حکم کسی است که به صورت فردی، مرتکب جرم شده است، یعنی صفت جمعی بودن در ارتکاب جرایم، موجب تخفیف در مجازات نمی شود. اما در مورد کسی که مجرم را در انجام جرم یاری می رساند، در گروهی از این جرم ها مثل قتل و قاطع طریق، رای واحدی در میان مذاهب اربعه ی اهل سنت و قانون کیفری، وجود ندارد و نظرات متفاوت است، اما در مورد گروه دیگری از این جرایم مثل سرقت و زنا، حکم واحدی در مورد آنها صادر می شود، یعنی حکم معاونت در این جرایم، از نگاه مذاهب اربعه و قانون مجازات اسلامی تعزیر می باشد.
