چکیده مال مشاع به مالی اطلاق می شود که چند شریک به صورت شراکتی بر آن مال مالکیت دارند و سهم های آنان در کل مال پخش و منتشر شده است و هر کدام از شرکاء به صورت مجزا و منفک شده صاحب سهام خود نیستند تعیین نوع استفاده و بهره برداری از این نوع مال به توافق و تراضی همگی بستگی داشته و هر شریکی می تواند تقاضای تقسیم مال مشترک و سهم خود را بنماید. قسمت به معنای جزء جزء کردن و بخش مال مشاع است البته مشروط بر اینکه مال مشاع بعد از بخش کردن نیز همچنان قابلیت انتفاع را داشته باشد. با این توضیحات معلوم می شود که تقسیم به این منظور انجام می شود که به جای سهم مشاع منتشر شده در مجموع بخش معینی از مال به هر شریکی داده شود تا در آن مالکیت مستقلی پیدا کند. عده ای از فقهاء قائل به این هستند که تقسیم مال مشاع جزء بیع بوده و حق شفعه و خیارات در آن وجود دارد اما عده ِی دیگر خلاف این نظر را داشته و هر کدام بر نظر و رای خود دلایلی را ذکر می نمایند. فقهای احناف، حنبلی و قانون ایران قسمت را به دو صورت تقسیم اجباری و تقسیم اختیاری دسته بندی کرده اند اما فقهای مالکی آن را به دو دسته تقسیم به تراضی و قسمت به قرعه دسته بندی کرده و در این میان فقهای شافعی قائل به سه دسته می باشند که عبارت است از: قسمت افراز، قسمت تعدیل و قسمت رد. علاوه بر موارد فوق فقهاء شرایطی را برای شخص تقسیم کننده، شیء یا مال تقسیم شونده و شخصی که مال تقسیم شده به او تعلق می گیرد قرار داده اند.
