درشریعت اسلام دورانهای زندگی انسان مورد توجه و عنایت خاصی قرارگرفته و برای هر دوره احکام، تکالیف وگاهی حقوق خاصی تشریع شده است. از جمله ی این دوران دوره مراهقه می-باشد، که مابین کودکی و بلوغ قرار گرفته است وآن را به حقیقت دوران حیرت نام گذاشته اند. درآن مراهق، یک باره از دوران کودکی به دوران مردانگی و بلوغ منتقل می شود. از آنجا که هنوز بالغ نشده و در آستانه ی بالغ شدن قرار دارد، تکالیف شرعی بر او واجب نیست؛ اما اگر تکالیف شرعی را انجام دهد، از او پذیرفته می شود و مأجور می گردد. نشانه های مراهق بودن را مواردی همچون؛ میل به زنان، دارا بودن توان آمیزش، عدم رشد موی خشن و مظنّه ی لذت بودن ذکرکرده اند. سن مراهقه تقریباً از یازده سالگی شروع و تا نزدیک به پانزده سالگی ادامه می یابد. معادل امروزی مراهق، نوجوانی است که در آستانه ی بالغ شدن قرار دارد، ولی هنوز بالغ نشده است. در روانشناسی مرحله-ی دورشدن از دوران طفولیت و نزدیک شدن به بلوغ جسمی، عقلی، روحی و اجتماعی است، که از سن یازده سالگی شروع و تا سن بیست و یک سالگی ادامه دارد. لذا تعریف مراهق در علم روانشناسی،از تعریف فقهی آن عام تر است. درمراهق انواع تغیرات جسمی و عاطفی روی می دهد و فقها در برخی از موارد آنها را همانند فردی بالغ دانسته اند، مانند نگاه کردن به نامحرم، اثبات نسب به وسیله ی او، و در برخی از موارد مراهق را با کودک برابر می دانند، به دلیل عدم تکلیف بر آنها، مثلا قصاص نمی شوند. البته فقها در بسیاری از موارد از جمله عبادات، معاملات، مناکحات، جنایات و دعاوی با هم اختلاف پیدا کرده اند که این اختلاف در فتاوی فقهاء بازتاب یافته است.
