عقد نکاح، مانند سایر عقود، آثار متفاوتی به دنبال دارد که بی شک بنیادی ترین آنها حق تمتع جنسی است. چون مقتضای عقد نکاح، تشکیل خانواده است و ایجاد رابطه زوجیت یکی از اصلی ترین آثار مربوط به مقتضی است. شرط تمکین نکردن، اثر ظاهری و مطلوب عقد نکاح را نفی می کند و با مفهوم عرفی اش مغایرت دارد. این پژوهش دیدگاه مذاهب پنج گانه در مرور شرط تمکین نکردن در عقد نکاح را بررسی می کند و تمکین را مقتضای ذات عقد نکاح می داند نه مقتضای اطلاق عقد نکاح. همچنین، مقتضای ذات عقد نکاح و صحیح بودن یا نبودن شرط تمکین نکردن را از دیدگاه مذاهب اسلامی می کاود و عقاید روان شناسان را درباره تأثیرات مخرب نداشتن رابطه زناشویی از ناحیه زن بررسی میکند.
