گل مریم یکی از گیاهان سوخوار زینتی از خانواده آگاوسانان و از مهمترین گل های شاخه بریدنی در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری است. با اینکه عنصر سیلیس برای تغذیه گیاهان ضروری نیست، اما کاربرد آن در گیاهان زینتی دارای اثرات سودمندی می باشد. به همین دلیل در این پژوهش اثر سیلیس و نانوذرّات سیلیس بر رشد رویشی، زایشی و فیزیولوژیکی گل مریم رقم دزفول بررسی شد. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاَ تصادفی با سه فاکتور نوع سیلیس در دو سطح (نانو و معمولی)، شیوه تغذیه در دو سطح (محلول دهی و محلول پاشی) و نیز غلظت در سه سطح (صفر، 200 و 400 میلی گرم در لیتر) با 4 تکرار (هر تکرار یک گلدان با دو سوخ) در شرایط گلخانهای و در بستر کشت خاکی انجام گرفت. نتایج نشان داد که کاربرد سیلیس و نانوذرّات سیلیس به شیوه محلول دهی و محلول پاشی و در غلظت های مختلف، اثر معنی داری بر ویژگی های اندازه گیری شده دارند. بیشترین وزن تر ریشه، حجم ریشه، وزن تر و خشک سوخ و سوخک، تعداد برگ سوخک، وزن تر و خشک برگ سوخک، تعداد گلچه، عمر گلجایی، کربوهیدرات های کل محلول و عناصر نیتروژن کل، فسفر و سیلیس برگ با محلولپاشی نانوذرّات سیلیس در غلظت 400 میلی گرم در لیتر به دست آمد. محلول دهی سیلیس معمولی در غلظت 400 میلی گرم در لیتر نیز بیشترین اثر را بر وزن تر و خشک ساقه گل، کلروفیل b و فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز داشت. افزون بر این بیشترین وزن تر برگ، وزن خشک سوخک، طول ساقه گل و فعالیت آنزیم پراکسیداز در محلول دهی نانوذرّات سیلیس با غلظت 200 میلی گرم در لیتر مشاهده شد. به طور کلی بر اساس نتایج به دست آمده، محلولپاشی نانوذرّات سیلیس با غلظت 400 میلی گرم در لیتر جهت بهبود رشد رویشی و زایشی گل مریم توصیه می شود، هر چند که نیاز به بررسی های بیشتری می باشد.
