لاله واژگون یکی از گیاهان زینتی و دارویی با ارزش می باشد که در ایران به دلیل چرای بی رویه در رویشگاه های بومی و طبیعی آن و نیز برداشت های ناآگاهانه فصلی و عدم حفاظت لازم، بشدت در معرض انقراض قرار گرفته است. جهت حفظ و نیز تکثیر آن و همچنین ایجاد تنوع، کشت بذری آن یکی از روش های کاربردی می باشد. اما به دلیل وجود خواب های فیزیکی و فیزیولوژیکی در بذر آن، نیاز به تیمارهایی جهت برطرف کردن آن می باشد. به همین دلیل در این پژوهش اثر تیمارهای بذری (نیترات پتاسیم و اسید سولفوریک) همراه با دو زمان سرمادهی به صورت طرح فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. نتایج نشان داد که حداقل زمان سرمادهی باید 60 روز باشد و تیمارها تاثیری در کاهش نیاز سرمایی بذر لاله واژگون ندارند. بهترین درصد تنژگی با تیمار اسیدسولفوریک به مدت 5 دقیقه و کمترین میانگین زمان تنژگی با تیمار نیترات پتاسیم 4/0 درصد به دست آمد. تیمار ترکیبی اسید سولفوریک به مدت 5 دقیقه + نیترات نیترات پتاسیم 2/0 درصد بیشترین وزن تر را برای ساقه چه و ریشه به دنبال داشت. نیترات پتاسیم 2/0 درصد برای طول ساقه چه و تیمار ترکیبی اسید سولفوریک به مدت 10 دقیقه + نیترات پتاسیم 4/0 درصد برای طول ریشه موثرترین تیمارها بودند.
