توتفرنگی (Fragaria ananassa Duch) یکی از مهمترین میوههای ریز متعلق به تیرۀ گلسرخیان است که بهدلیل خواص تغذیهای و طعم محبوب آن، بهطور گسترده کشت میشود. در این پژوهش، تأثیر پیشتیمار گلایسینبتائین و محلول هوگلند با هدایتهای الکرتیکی مختلف بر ویژگیهای مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی توتفرنگی در شرایط کشت بدون خاک مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و سه تکرار طی سالهای 1401-1402 در گلخانه گروه علوم و مهندسی باغبانی دانشگاه کردستان اجرا شد. عامل اول هدایتهای الکتریکی مختلف محلول هوگلند در سه کشش (8/0، 1/1، و 4/1 دسیزیمنس بر متر ) و عامل دوم محلولپاشی گلایسینبتائین در سه سطح (صفر، 35 و 75 میلیمولار) بودند. در این پژوهش اثر پیشتیمار گلایسینبتائین و محلول هوگلند با هدایتهای الکتریکی مختلف بر ویژگیهای مورفولوژیکی، بیوشیمیایی، عملکرد و کیفیت میوه توتفرنگی در کشت بدون خاک بررسی شد. نتایج نشان داد که محلول هوگلند به طور معنیداری وزن تر و خشک ریشه، وزن خشک طوقه، وزن خشک قسمت هوایی و وزن کل گیاه را افزایش داد. پیشتیمار گلایسینبتائین نیز اثر قابل توجهی بر وزن تر و خشک ریشه و وزن کل گیاه داشت. اثر متقابل این دو عامل بر وزن تر و خشک ریشه و وزن خشک طوقه معنیدار بود، به گونهای که بیشترین وزنها مربوط به غلظت بالای گلایسینبتائین (۷۰ میلیمولار) و هدایت الکتریکی 1/1 دسیزیمنس بر متر محلول هوگلند بود. همچنین بیشترین وزن تر طوقه در محلول هوگلند با هدایت 1/1 و 4/1 دسیزیمنس بر متر مشاهده شد. پیشتیمار گلایسینبتائین فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانی و محتوای فلاونوئید میوه را افزایش داد و محلول هوگلند با تأمین عناصر ریزمغذی، جذب مواد مغذی را بهبود بخشید. ترکیب این دو تیمار باعث افزایش عملکرد میوه، تعداد میوه و بهبود کیفیت میوه و مقاومت گیاه در برابر شرایط نامساعد شد. این نتایج اهمیت استفاده از پیشتیمار گلایسینبتائین همراه با محلول هوگلند با هدایت الکتریکی بهینه را در بهبود رشد، کیفیت و عملکرد توتفرنگی در کشت بدون خاک تأکید میکند. استفاده از گلایسینبتائین به همراه محلول هوگلند میتواند جذب عناصر ریزمغذی را بهبود بخشد و به افزایش تحمل گیاه به شرایط نامساعد محیطی کمک کند.
