امروزه چمن ها به عنوان مهم ترین گیاهان پوششی که دارای قدرت پاخوری هستند، بخش مهمی از فضای سبز شهری پارک ها و زمین های ورزشی را شامل می شوند، اما تنش خشکی استفاده از آن ها را محدود نموده است. به منظور کاهش اثرات تنش خشکی، می توان از مواد آلی مانند بیوچار استفاده کرد. بنابراین، این پژوهش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با 2 عامل بیوچار پوسته برنج در سه سطح (صفر، 5 و 10 درصد) و تنش خشکی در سه سطح 100 درصد (بدون تنش)، 50 درصد و 25 درصد ظرفیت زراعی بر برخی از ویژگی های فیزیولوژی و بیوشیمیایی چمن ریگراس چند ساله (لولیوم) انجام شد. پس از تهیه بسترهای کشت و کاشت بذرها و نیز با انجام 2 مرتبه سرزنی، تنش خشکی اعمال شد. بر اساس نتایج تنش خشکی سبب کاهش محتوای نسبی آب برگ، پایداری غشای سلولی و کلروفیل کل در برگ شد. همچنین میزان پرولین، فعالیت آنزیم پراکسیداز و سوپر اکسید دیسموتاز در تنش خشکی افزایش یافت. کاربرد بیوچار تحت شرایط تنش خشکی با بهبود محتوای نسبی آب برگ، پایداری غشای سلولی و کلروفیل کل منجر به کاهش اثرات نامطلوب تنش خشکی شد. بر اساس نتایج این پژوهش می توان بیوچار 10 درصد پوسته برنج را برای کاهش اثرات منفی تنش خشکی بر این چمن توصیه کرد. هر چند که نیاز به بررسی های بیشتری برای استفاده از آن در مقدارهای بیشتر از 10 درصد می باشد.
