هدف از مطالعه حاضر مقایسه کارکردهای اجرایی در افراد دارای تابآوری بالا و تابآوری پایین بود. بر اساس نتایج مصاحبه ساختاریافته و پرسشنامه تابآوری کانر و دیویدسون مجموعاً 140 جوان و بزرگسال در دو گروه دارای تابآوری پایین (70n=) و تابآوری بالا (70n=) قرار گرفتند. سپس حافظه کاری، بازداری و انعطاف پذیری شناختی شرکت کنندگان به ترتیب با کمک آزمون 1-back، آزمون برو/نرو و آزمون دسته بندی کارتهای ویسکانسین سنجش شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره یکراهه نشان داد که افراد دارای تابآوری بالا در مقایسه با افراد دارای تابآوری پایین در بازداری (045/0= P ،077/4 =F) و انعطاف پذیری شناختی (03/0 = P ،798/4 = F) نمره بالاتری کسب کردند؛ اما در حافظه کاری (617/0 =P ،251/0 = F) تفاوت معنادار نبود. یافتههای مطالعه حاضر میتواند به شناخت ضمنی در زمینه نقش فرایندهای شناختی سطح بالا در تابآوری بهعنوان شاخصهای تأثیرگذار در سلامت روان افراد کمک کند. همچنین نتایج حاصل از این پژوهش میتواند به پژوهشگران و متخصصان در طراحی مداخلات درمانی مبتنی بر کارکردهای اجرایی کمک کند.