در دهههای اخیر، با افزایش پیچیدگی و پویایی فضای رقابتی در بازارهای داخلی و بینالمللی، سازمانها با چالشهای فزایندهای در حوزه حفظ بقا، پایداری و رشد مواجه شدهاند. شرکتهای کوچک و متوسط، بهویژه در مناطق کمتر توسعهیافته مانند استان کردستان، بهدلیل محدودیتهای منابع، دسترسی پایین به فناوری، و آسیبپذیری در برابر نوسانات اقتصادی، بیش از پیش نیازمند توسعه قابلیتهایی هستند که آنها را برای رویارویی با بحرانها توانمند سازد. در این میان، «قابلیتهای پویا» بهعنوان توانایی سازمان در شناسایی فرصتها و تهدیدها، بازپیکربندی منابع و ارائه پاسخهای مؤثر به تغییرات محیطی، نقشی محوری در انطباقپذیری و تحول سازمانها ایفا میکند. از سوی دیگر، «تابآوری سازمانی» بهعنوان توانایی سازمان برای پیشبینی، مقابله و بازیابی از اختلالات، از اهمیت فزایندهای برخوردار است و عامل کلیدی بقا در شرایط بحرانی محسوب میشود. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر قابلیتهای پویا بر تابآوری سازمانی در بستر شرکتهای کوچک و متوسط استان کردستان انجام شده است. همچنین، نقش نظریه شبکه کسبوکار بهعنوان متغیری کلیدی در تعاملات بینسازمانی مورد توجه قرار گرفته است. نتایج مطالعات نظری نشان میدهد که قابلیتهای پویا از طریق افزایش ظرفیت نوآوری، یادگیری سازمانی و بهرهبرداری مؤثر از روابط شبکهای، بهصورت مستقیم و غیرمستقیم بر تابآوری سازمانی اثرگذار هستند. همچنین، ساختار شبکه کسبوکار و کیفیت تعاملات بیرونی میتواند بهعنوان مکانیزمی حمایتی، در ارتقاء تابآوری و توسعه قابلیتهای پویا نقش کلیدی ایفا کند.
