مقدمه: از دیرباز محققین برای شناخت بهتر بیماری پارکینسون و یافتن راهکار های درمانی اقدام به ایجاد مدل های حیوانی نموده اند و از آن جایی که به طور کلی تکرارپذیری آزمایشها در حیوانات آزمایشگاهی همیشه با مشکلاتی همراه است، با آزمایش-های رفتاری صحت مدل را تأیید می کنند. از این رو هدف از پژوهش حاضر ایجادیک مدل حیوانی صحیح و با قابلیت تکرار از بیماری پارکینسون می باشد. روشها: موش های صحرایی نر با وزن 50±400 و سن 10-12 ماه،دوزهای مختلف روتنون و یا حامل آن را به صورت زیرجلدی هر 48 ساعت یکبار دریافت نمودند. به منظور بررسی ایجاد مدل سه تست رفتاری روتارود، ریرینگ و بار انجام شد. یافته ها: دادن سم روتنون 2 میلی گرم به ازای یک کیلوگرم با فواصل زمانی 48 ساعت، روشی کارآمد با میزان مرگ ومیر پایین بود. به طوری که در این روش ، القای مدت زمان حفظ تعادل در آزمایش روتارود و مهارت های حرکتی در آزمایش ریرینگ به طور معنا داری کاهش یافت. از طرفی، میزان جمود عضلانی در آزمایش بار در حیوانات دریافت کننده روتنون در مقایسه با گروه دریافت کننده حامل به طور معناداری افزایش نشان داد. به علاوه، میزان همبستگی بین آزمایش های رفتاری، از لحاظ آماری موید ایجاد علائم رفتاری مدل بود. نتیجه گیری: در میان دوزهای به کار رفته جهت القای پارکینسون، سم روتنون 2 میلی به ازای یک کیلوگرم با فواصل زمانی 48 ساعت بهترین روش با قابلیت تکرار بود.
