در فصل 7 کتاب زیست شناسی 3 دبیرستان ذکر شده است: امروزه با کمک روش های زیست فناوری و شناسایی نوکلئیک اسید عامل بیماری زا می توان به وجود آن در بدن پی برد. همچنین در جایی دیگر در این فصل اشاره شده است: زیست فناوری در تشخیص ژن های جهش یافته در بیماران مستعد به سرطان، در مسائل پزشکی قانونی و تحقیقاتی همچون مطالعه در مورد دنای فسیل ها نیز کاربرد دارد. اما به نام و جزئیات این روش ها اشاره ایی نشده است. بنابراین برای آشنایی دبیران محترم زیست شناسی با این روش های تشخیصی، سخنرانی حاضر در اولین همایش دبیران زیست شناسی ارائه گردید. واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) یکی از تکنیک های مولکولی است که محدوده ی آنالیز DNA را گسترش داد و زیست-شناسی مولکولی را قادر ساخت تا کاربردهای جدیدی در محدوده های پزشکی، کشاورزی و بیوتکنولوژی بیابد. PCR در یک لوله آزمایش به سادگی و با مخلوط کردن DNA با مجموعه ای از واکنش دهنده ها در دستگاه ترموسایکلر انجام می گیرد. ترموسایکلر دستگاهی است که مخلوط واکنش را قادر می سازد در یک چرخه دمایی از پیش برنامه ریزی شده، انکوبه شوند و به این ترتیب می توان یک نمونه خالص از ژن مورد نظر را با کمک روش همانندسازی به دست آورد. در حقیقت قسمتی از مولکول DNAی آغازی که در طول PCR کپی می شود قطعه ای است که محدوده ی آن به وسیله ی جایگاه های اتصال دو پرایمر الیگونوکلئوتیدی مشخص می گردد. اگر پرایمرها به هر دو طرف ژن مورد نظر بچسبند، نسخه های زیادی از آن ژن در انتهای PCR سنتز خواهد شد. استفاده از پرایمرهای خاص برای تشخیص DNA ویروس های ایجاد کننده ی بیماری یکی از کاربردهای بالینی PCR است. واکنش زنجیره ای پلیمراز خیلی حساس است و حتی اگر یک مولکول DNA در ترکیب آغازی وجود داشته باشد انجام دقیق واکنش منجر به تولید مقدار قابل تشخیص و شناسایی از DNA می شود. این حساسیت زیاد بدان معنی است که PCR می تواند برای بررسی DNA به دست آمده از عوامل موجود در صحنه جنایت مثل مو و قطره های خون خشک شده و یا حتی DNA استخوان انسان هایی که خیلی وقت پیش مرده اند، استفاده شود.
