امروزه گردشگری به عنوان یکی از مهمترین صنایع توسعه پایدار، به یکی از بزرگترین صنایع درجهت ایجاد درآمد و ارتقاء رشد و توسعه ی اقتصادی بسیاری از کشورها تبدیل شده که در عین پر درآمد بودن، صنعتی سالم و پاک بـرای اقتصـاد هـر منطقـه و کشور محسوب می گردد که رشد آن تغییرات اجتماعی و اقتصادی زیادی را به دنبال داشته است و رونقش بیانگر ثبات سیاسـی اقتصـادی، اجتمـاعی، امنیتـی، فرهنگـی و علمی کشورهای جهان است، به بیان دیگر صنعت گردشگری بـا برخـورداری از امتیـازات منحصـر بـه فـرد همزمان چندین هدف را در فضای یک منطقه تامین می نماید و پدیده ای چند بعدی است درحالی که صنایع دیگر هـر کـدام بـه تنهـائی تامین کننده بخشی از اهداف مورد نظر هستند. این صـنعت نـو پـا، در سـالهای اخیـر تـاثیرات زیـادی بـر وضعیت اقتصادی جهان داشته است،به گونه ای که امروزه یکی از بزرگ ترین بخشهای اقتصادی در بسیاری از کشورها به شمار میرود که دارای پتانسیل اثر گذاری بر روابط بین الملل و ابزاری برای ترویج صلح در جهان است. از سوی دیگر،گردشگری برای ایران که وابستگی شدیدی به درآمدهای نفتی دارد، می تواند به عنوان راهـی برای رهایی از وابستگی به درآمدهای نفتی و خروج از اقتصاد تک محصولی باشد. با توجه به تجربه ی موفق بسیاری از کشورها در زمینه ی رشد صنعت گردشگری و اهمیت آن در رشـد و توسـعه ی اقتصـادی، این مطالعه به بررسی اثر گردشگری بر توسعه ی انسانی در استان های کشور )ایران(، با تاکید بر استان کردستان برای سال 1390 می پردازد. در این پژوهش، جهت بررسی اثر سرمایه انسانی بر توسعه گردشگری، از شاخص توسعه ی انسانی استفاده شده است.
