رشد پایدار و بلند مدت جوامع در حال توسعه مستلزم رشد بهره وری محور است و ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺮ آن ﻫﻤﻮاره از ﺳﻮی اﻗﺘﺼﺎدداﻧﺎن ﻣﻮرد ﺗﺄکید ﺑﻮده اﺳﺖ. رشد فزایندۀ نیازها، محدودیت منابع، در کنار تشدید تحریمها علیه ایران، لزوم توجه ویژه به ارتقاء بهره وری را نمایان می نماید. این پژوهش به بررسی تغییرات بهرهوری بخشهای مختلف اقتصادی اعم از کشاورزی، صنعت و خدمات به تفکیک استان های کشور با استفاده از شاخص مالم کوئیست طی سال های 1390-1399 پرداخته است. نتایج نشان میدهد که تغییرات کارایی و تغییرات تکنولوژی اثری همسو بر رشد بهره وری کل عوامل تولیدی در دوره مذکور نداشته، در حالی که تغییرات تکنولوژی اثری مثبت بر بهره وری داشته است. کارایی در اکثر استانها به طور متوسط کاهش یافته و اثری منفی بر بهره وری آنان به همراه داشته است. همچنین بررسی تغییرات تکنولوژی در بخش های اقتصادی به تفکیک استان ها نشان می دهد که تغییرات تکنولوژی در اکثر استان ها رشد مثبت داشته است، که این رشد مثبت در بخش صنعت نسبت به سایر بخش های دیگر از درصد بیشتری برخوردار بوده است. از نتایج جالب توجه این پژوهش این واقعیت است که در استانهای کوچک که دارای بنگاه هایی با ظرفیت محدوتر و کوچکتری در مقایسه با استان های بزرگ-تری هستند، افزایش درسطح بهره وری آنان به مراتب بیشتر بوده است.
