تحقیق حاضر، در زمستان 1384، به منظور تعیین غلظت جیوه در بافت خوراکی (عضله) و بافتهای غیر خوراکی (امعاء و احشاء، کلیه و گناد) ماهی شاه کولی (Chalcalburnus chalcalburnus) تالاب انزلی انجام گرفت. اهداف مورد نظر مقایسه مقادیر غلظت جیوه موجود با حد مجاز استاندارهای جهانی و همچنین بررسی تاثیر 3 عامل وزن، سن و جنسیت بر میزان تجمع این فلزات در بافتهای ماهی می باشد. بافتهای عضله، امعاء و احشاء، گناد و کلیه در23 نمونه صید شده به صورت تصادفی تفکیک گردیدند. جهت تعین غلظت جیوه کل از روشAMA, 254 LECO (آنالیز پیشرفته جیوه)، روش استاندارد شمارهD-6722 استفاده شد. میانگین غلظت جیوه در عضله، امعاء و احشاء، گناد و کلیه به ترتیب 73/70، 71/119، 69/158 و 13/189 بر حسب ppbوزن خشک بود. نتایج نشان داد که هیچگونه تفاوت معنی داری بین متغیر مستقل سن و متغیر وابسته میزان جیوه در بافتهای مورد بررسی وجود ندارد (برای عضله26/0=p، برای امعاء و احشاء 15/0=p، برای کلیه 39/0=p و برای گناد30/0=p). همچنین بین متغیر های مستقل جنس با متغیر وابسته غلظت جیوه رابطه معنی داری مشاهده نشد. بعلاوه بین میزان جیوه در بافتهای عضله، کلیه و گناد و وزن تفاوت معنی داری وجود نداشت (برای عضله23/0=p، برای کلیه13/0=p و برای گناد72/0) اما بین متغیر وزن و میزان جیوه در بافت امعاء و احشاء تفاوت معنی داری در سطح 95% وجود داشت (03/0=p). مقایسه ای بین میزان جیوه عضله (ppb 73/70) باحد آستانه (Threshold Level) تعیین شده توسط WHO، FAO و FDA صورت گرفت. جیوه موجود در عضله از سطح آستانهWHO (ppb500)، FAO (ppb500) و FDA ( ppb1000) کمتر بود.
