در حال حاضر به منظوردستیابی به توسعه پایدار در کشور کلیه فعالیت‌های عمرانی و توسعه‌ای در کشور با درنظر گرفتن ملاحظات محیط زیستی صورت می‌گیرد. برهمین اساس پیامدها و اثرات اینگونه طرح‌ها بر محیط‌زیست منطقه شناسایی و پیش‌بینی گردیده و اقدامات لازم به منظور کنترل و کاهش آن‌ها بکار بسته می‌شود و این کار عموماً از طریق انجام ارزیابی اثرات محیط زیست طرح‌های توسعه بر اساس قوانین موجود انجام می‌شود. صنعت پتروشیمی جزو یکی از آلوده‌کننده‌ترین صنایع کشور به حساب آمده که قبل از احداث نیازمند به تدوین طرح ارزیابی اثرات توسعه می‌باشد. یکی از روش‌هایی که از دیرباز برای ارزیابی اثرات محیط زیستی مورد استفاده قرارمی‌گیرد روش ماتریس پاستاکیا است. در تحقیق حاضر پس از تقسیم بندی فعالیت‌های موجود به دوفاز ساختمانی و بهره برداری، فعالیت‌های مربوط به هریک از این دوفاز درون ماتریس پاستاکیا رتبه بندی شده و مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که به دلیل وجود اثرات مثبت فراوان طرح در مرحله بهره برداری و قابلیت کاهش اثرات منفی طرح در فاز ساختمانی با اجرای برنامه مدیریت و پایش محیط‌زیستی، طرح مذکور از لحاظ محیط‌زیستی قابل اجرا است.
