فرزاد غیاثی

این تحقیق به منظور تعیین اثر سین بیوتیک بر عملکرد رشد، بازماندگی و ترکیب لاشه پست لاروهای میگوی بزرگ آب شیرین انجام شد. تعداد 720 قطعه پست لارو میگوی بزرگ آب شیرین (میانگین وزن 90 میلی گرم) در شش تیمار و هر تیمار در سه تکرار شامل: تیمار یک، جیره شاهد، تیمار دو، 45/0 گرم پروبیوتیک پریمالاک (0.45 P)، تیمار سه، 2 گرم پریبیوتیک فرماکتو (2 F)، تیمار چهار، 315/0 گرم پریمالاک و 4/1 گرم فرماکتو (0.315 P + 1.4 F)، تیمار پنج، 45/0 گرم پریمالاک و 2 گرم فرماکتو (0.45 P + 2 F) و تیمار شش، 585/0 گرم پریمالاک و 6/2 گرم فرماکتو (0.585 P + 2.6 F) در کیلوگرم جیره غذایی، قرار گرفتند. پست-لاروها به مدت دو ماه با جیره های آزمایشی تغذیه شدند. بعد از انجام دوره پرورش شاخص های رشد، تغذیه و کیفیت لاشه میگوی بزرگ آب شیرین مورد آنالیز قرار گرفت. نتایج بدست آمده از آنالیز شاخص های رشد اختلاف معنی داری بین تیمارهای مختلف نشان داد. بیشترین میزان وزن بدست آمده، کارایی پروتئین و کمترین میزان ضریب تبدیل غذایی در تیمار شش (0.585 P + 2.6 F) مشاهده گردید. ترکیبات تقریبی لاشه میگوی بزرگ آب شیرین بین تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری داشت. استفاده از سین-بیوتیک ترکیبات لاشه را بهبود بخشید. بیشترین میزان پروتئین، چربی و خاکستر در تیمار شش (0.585 P + 2.6 F) مشاهده شد. با توجه به نتایج بیان شده بنظر می رسد استفاده از سین بیوتیک پریمالاک و فرماکتو می تواند تاثیر زیادی در میزان رشد و بهبود کیفیت لاشه میگوی آب شیرین پرورشی داشته باشد. واژه های کلیدی: ترکیب لاشه، جیره غذایی، سین بیوتیک، میگوی بزرگ آب شیرین.