هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی تأثیر برنامه های آموزشی- ترویجی بر دانش، نگرش و رفتار کشاورزان در زمینه حفاظت آب کشاورزی با استفاده از نظریه رفتار برنامه ریزی شده بود. جامعه آماری پژوهش، شامل 420 نفرکشاورز دهستان زالوآب شهرستان روانسر استان کرمانشاه که طی سالهای 1390 الی 1394 در برنامه های آموزشی ترویجی حفاظت آب مشارکت داشتند، بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده و با استفاده از فرمول کوکران، 95 نفر از آنان انتخاب گردیدند؛ سپس به همین تعداد 95 نفر کشاورز که در هیچ نوع برنامه آموزشی ترویجی حفاظت آب در منطقه شرکت نکرده بودند به صورت تصادفی طبقه ای با انتساب متناسب انتخاب گردید. به این ترتیب 190 نفر کشاورز مورد مطالعه قرار گرفت. داده ها در نیمه دوم سال 1394و از طریق پرسشنامه معتبر و با پایایی بین 78/0 تا96/0 برای مقیاس های مختلف پرسشنامه جمع آوری گردید. لازم به ذکر است که برای پایای مقیاسهای مختلف پرسشنامه از ضریب آلفای کرنباخ استفاده شد. نتایج آزمون t نشان داد بهره بردارانی که در کلاس های آموزشی- ترویجی در زمینه حفاظت آب کشاورزی شرکت داشته اند، به مراتب دانش بالاتر، نگرش مساعدتر و رفتار مناسب تری در زمینه حفاظت آب کشاورزی دارند. همچنین تحلیل مسیر نشان داد شرکت در کلاس های آموزشی- ترویجی، بیشترین تأثیر را بر رفتار بهره برداران پیرامون حفاظت آب کشاورزی دارد. در این راستا پیشنهادهایی در رابطه با طراحی و اجرای برنامه های آموزشی- ترویجی به منظور بالابردن سطح دانش کشاورزان در زمینه حفاظت آب کشاورزی و نیز بهبود نگرش و رفتار آنان نسبت به حفاظت آب کشاورزی ارائه گردید.
