مهارت ها و دانشی که توسط آموزش رسمی کشاورزی عرضه می شود برای عملکرد موفقیت آمیز در بازارکار ناکافی به نظر می رسد. یکی از تغییرات اساسی در برنامه آموزشی دانشکده های کشاورزی، گنجاندن برنامه آموزش کارآفرینی در بین واحد های درسی می باشد. به منظور آموزش کارآفرینی، بایستی تلاش نمود تا نیازهای آموزشی دانشجویان در زمینه کارآفرینی شناسایی شود. نیازسنجی باعث می شود برنامه های آموزشی متناسب با نیازهای دانشجویان باشد. هدف از این پژوهش، تعیین نیاز های آموزشی دانشجویان در زمینه مدیریت کارآفرینی با استفاده از مدل نیازسنجی بوریچ و مدل تجزیه وتحلیل کوادرانت بود. جامعه آماری پژوهش شامل 250 تن اعضای هیات علمی و دانشجویان دانشکده های کشاورزی غرب کشور بود. با استفاده از جدول کرجسی و مورگان حجم نمونه دانشجویان 200 تن و حجم نمونه اعضای هیأت علمی 50 نفر برآورد شد و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، اقدام به نمونه گیری شد. این پژوهش در دو مرحله انجام شد. نخست نیاز های آموزشی دانشجویان از دیدگاه خود آنان با استفاده ازپرسشنامه تعیین شد که نتایج نشان داند 56 موضوع آموزشی با بالاترین اولویت نیازهای آموزشی را تشکیل دادند. سه اولویت اول به ترتیب شامل ایجاد تولید و خدمات جدید، تدوین طرح تجاری و تعیین بخش های مختلف بازار بود. در مرحله دوم با استفاده از مدل کوادرانت به تعیین نیاز های مشترک از هر دو دیدگاه اعضای هیات علمی و دانشجویان پرداخته شد و نتایج نشان دادند که بیشتر نیازهای آموزشی ازدیدگاه اعضای هیات علمی و دانشجویان با یکدیگر هم خوانی دارند.
