تحقیق و ترویج ، به عنوان دو مؤلفه اساسی نظام دانش و اطلاعات کشاورزی همواره به عنوان عوامل مهم تأثیرگذار در فرایند توسعه کشاورزی مورد توجه بوده اند. تعامل میان این دو مؤلفه که از طریق روش هایی بنام "مکانیزم ارتباطی" صورت می گیرد، از مباحث عمده در نظام دانش و اطلاعات کشاورزی بوده و معمولاً در کشورهای درحال توسعه، از جمله ایران، ضعیف بوده و نهادینه نگردیده است. هدف کلی این تحقیق توصیفی- پیمایشی، شناسایی مکانیزم های ارتباطی موجود میان تحقیق و ترویج کشاورزی ایران؛ بررسی تعامل میان تحقیق و ترویج؛ و شناسایی و بررسی مهم ترین عوامل تأثیرگذار بر آنها به منظور ارائه راهکارهای عملی جهت تقویت ارتباط میان تحقیق و ترویج بود. جامعه آماری تحقیق، شامل کارشناسان تحقیق و ترویج حوزه ستادی معاونت های تحقیقات و ترویج وزارت جهاد کشاورزی و نیز کارشناسان سازمان جهاد کشاورزی تهران بود که تعداد آنها، به ترتیب، برابر با 361 و124 نفر بود. روش نمونه گیری طبقه ای متناسب با بزرگی حجم جامعه بود که بر اساس آماره کوکران حجم نمونه 120 نفر انتخاب گردید. از این تعداد، 63 نفر کارشناس تحقیقات و 57 نفر کارشناس ترویج بودند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای بود که اعتبار آن بوسیله یک پانل تخصصی 10 نفره از متخصصان و صاحب نظران ذیربط تأیید؛ و قابلیت اعتماد آن با استفاده از محاسبه ضریب کرونباخ آلفا(82/.) تعیین گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و تحلیل عاملی از طریق بکارگیری نرم افزار SPSS استفاده شد. مهم ترین یافته های تحقیق نشان داد که: 1) تعامل کنونی میان تحقیق و ترویج، نهادینه نبوده و در حد" ضعیفی" قرار دارد؛ 2)از میان 12 مکانیزم ارتباطی موجود، بیشترین تعامل از طریق "طرح های تحقیقی- ترویجی" و کمترین تعامل از طریق "مشارکت کارشناسان ترویج در طرح های تحقیقات کاربردی" صورت می گیرد. 3) بر اساس تحلیل عاملی شش عامل استخراج شد که بر اساس نتایج "عامل سازمانی" بیشترین تاثیر و "عامل نگرشی" کمترین تاثیر را در وضعیت کنونی تعامل میان تحقیق و ترویج دارد. از نتایج این تحقیق می توان درجهت تقویت ارتباط میان تحقیق و ترویج و مکانیزم های آن استفاده نمود.
