در پژوهش کاربردی حاضر که با روشی توصیفی – تحلیلی و دیدی فضایی انجام‌گرفته است در ابتدا (۱۴) شاخص امنیتی، اجتماعی، اقتصادی و طبیعی با توجه به شرایط منطقه و اصول پدافند غیرعامل به‌عنوان شاخص‌های پهنه‌بندی و مکان گزینی در نظر گرفته شد و سپس با وزن دهی شاخص‌ها به روش مقایسه دودویی و با نظرخواهی و اجماع (۱۵) تن از کارشناسان عرصه‌های توسعه‌ای و امنیتی شهرستان و سپس تلفیق لایه‌های ارزش‌دار شده در محیط ArcGIS، منطقه موردمطالعه جهت استقرار پاسگاههای انتظامی در پنج طبقه (کاملاً مناسب، ... و کاملاً نامناسب) دسته‌بندی و بر این اساس نیز (۳۷) روستای منطقه، به‌عنوان بهینه‌ترین نقاط استقرار پاسگاه‌ها در سطح شهرستان مشخص شدند. همچنین نتایج بهره‌گیری از شاخص‌های آمار فضایی (نزدیک‌ترین همسایگی، موران و نقاط داغ) در محیط ArcGIS، نشان‌دهنده تطبیق صحیح مکان‌یابی و توزیع مطلوب روستاهای اولویت‌دار، جهت ایجاد پاسگاه انتظامی با وضعیت توزیع نقاط روستایی و وضعیت توزیع حساسیت امنیتی در سطح دهستان‌های شهرستان می‌باشد.
