زندگی محیط های شهری وابسته به سیستم حمل و نقل آن می باشد و اقتصاد شهری سالم نیازمند سیستم حمل و نقل کارآمد است. اجرای تمامی راه کارهای برنامه ریزی حمل و نقل برای بهبود سیستم حمل و نقل نیازمند تحلیل تقاضا هستند. در واقع تقاضا چارچوبی برای فهم نیازهای حمل و نقل، تخمین آنها و همچنین پیش بینی حجم ترافیک است. این پیش بینی برای طراحی تسهیلات حمل و نقل و برای ارزیابی توجیه پذیری اقتصادی آنها و همچنین برای برنامه های مدیریت و برنامه ریزی حمل و نقل (مانند قیمت گذاری تراکم) ضروری است. این پژوهش با بررسی مدل های تقاضای سفر شهری موجود در ادبیات و مقایسه نقاط ضعف و قوت هر یک از آنها، مدل مناسبی را که منعکس کننده حالات واقعی انتخاب کاربران شبکه می باشد، انتخاب نموده و پارامترهای لازم را با توجه به داده ها و امکانات موجود در شهر تهران در آن مورد استفاده قرار داده است. سپس یک مدل دو سطحی قیمت گذاری تراکم مبتنی بر لینک، با هدف کاهش آلایندگی ناشی از تردد خودروها و کاهش مصرف انرژی و همچنین افزایش درآمد حاصل از اجرای طرح ارائه شده و مدل برآورد تقاضای انتخاب شده، در این مسأله مورد استفاده قرار گرفته است. رویکرد جدید برآورد تقاضا این امکان را فراهم نموده است تا انتخاب افراد در این مدل قیمت گذاری به صورت واقعی تری، نسبت به آنچه هم اکنون در شهر تهران مورد استفاده قرار می گیرد در نظر گرفته شود؛ از طرفی تعداد سطوح مسأله نیز افزایش نیابد. سپس به منظور اعتبارسنجی مدل ارائه شده چند مسأله در ابعاد کوچک حل شده و نتایج تحلیل شده اند. نتایج حاکی از آن است که مدل ارائه شده با تعیین عوارضب مناسب برای هر لینک، تا حد ممکن جریان ناشی از تردد خودروهای شخصی را کاهش داده و از سویی با تعیین تعداد تعرفه بهینه برای هر لینک، درآمد ناشی از اجرای طرح را افزایش می دهد. در ادامه با توجه به پیچیدگی مسأله مورد مطالعه، یک الگوریتم فرا ابتکاری ژنتیک به منظور حل مسائل با ابعاد متوسط و بزرگ توسعه داده شده است. در آخر هم مدل ارائه شده با استفاده از داده های موجود، در سطح یک ناحیه کوچک از محدوده طرح ترافیک شهر تهران مورد استفاده قرار گرفته است.
