از فن آوری های سودمندی که در سنتز و فرآوری کاتالیست ها کاربرد دارد، فن آوری پلاسما میباشد. واژه پلاسما به گاز یونیزه شده ای گفته می شود که همه یا بخش قابل توجهی از اتم های آن یک یا چند الکترون از دست داده و به یونهای مثبت تبدیل شده باشند. از این رو محیطی پرانرژی و رسانا را تشکیل میدهد که بسته به سطح انرژی، دما، دانسیته یونی، فشار و ولتاژ به انواع متفاوتی تقسیم میشود. یکی از این طبقه بندی ها تقسیم پلاسما به دو دسته بدون حرارت (سرد) و حرارتی (گرم) می باشد. از پلاسمای سرد که با استفاده از روش هایی از جمله تخلیه تابشی (Glow Discharge) بدست می آید، عمدتاً در فرآوری کاتالیست استفاده می شود در حالیکه پلاسمای گرم که در فشار نزدیک اتمسفر و یا بالاتر و نیز دمای بسیار بالا (در حدود هزاران درجه سلسیوس) ایجاد می شود، در سنتز و بارگذاری ذرات کاتالیستی کاربرد دارد. پلاسما از یک محفظه پر شده با گازهایی چون آرگون، هلیم و .. و با دو الکترود آند و کاتد در دو طرف آن تشکیل شده است. زمانی که اختلاف ولتاژ بین دو الکترود اعمال می شود الکترون های آزاد موجود در محفظه به سرعت به سمت آند و یونهای مثبت با سرعت کمتری به سمت کاتد حرکت می کنند. فن آوری پلاسما به دلایلی چون توزیع یکنواخت گونه های فعال، تقویت برهمکنش فاز فعال و پایه، جلوگیری از تجمع ذرات و تشکیل کلوخه ها، افزایش طول عمر، فعالیت و انتخاب پذیری می تواند در فرآوری کاتالیست های هترون مؤثر واقع شده و به بهبود خواص فیزیکی-شیمیایی و عملکردی آن کمک نماید.
