در بخش اول این پژوهش غشای میکس ماتریکس پلی اتر سولفون/کربن نانو تیوب چند لایه اصلاح شده با روش تبخیر حلال تهیه شد. اثر پارامترهایی مثل مقدار کربن نانو تیوب، فشار گاز ورودی، ضخامت غشا بر روی مقدار تراوش متان، تراوش دی اکسید کربن و گزینش پذیری دی اکسیدکربن نسبت به متان بررسی شد. نتایج این بررسی ها نشان دادند که در اغلب نمونه های غشایی ساخته شده افزایش فشار مقدار انتخاب پذیری را افزایش می دهد، برای مقدار افزودنی کربن نانوتیوب اصلاح شده، یک مقدار بهینه وجود دارد و افزایش ضخامت غشا، مقدار تراوش پذیری را هم برای گاز دی اکسید کربن و هم گاز متان کاهش می-دهد. با استفاده از روش شبکه عصبی، مدل عددی برای پیش بینی میزان انتخاب پذیری بدست آمد که صحت آن به وسیله معیارهای آماری تایید شد و برای بهینه سازی مقدار انتخاب پذیری روش ازدحام موده ذرات به کار برده شد. در بخش دیگر از کار آزمایشگاهی غشای میکس ماتریکس پلی اتر سولفون/گرافن اصلاح شده با روش تغییر فاز تهیه شد. غشاهای ساخته شده با محلول های پلی وینیل الکل 2 و 5 درصد پوشش داده شدند. اثر پارامترهای فشار، دما و درصد ذره اضافه شونده بر روی عملکرد این غشاء بررسی شدند. نتایج آزمایشگاهی حاصل از این بررسی نشان دادند که افزایش فشار در اغلب نمونه ها باعث افزایش انتخاب پذیری می شود و همچنین افزایش دما در محدوده مورد بررسی انتخای پذیری را افزایش می دهد و برای غشاهای تهیه شده با این روش یک مقدار بهینه از گرافن اکسید اصلاح شده وجود دارد.
