فرانک اخلاقیان طاب

فرآیندهای طبیعی و فعالیت های صنعتی می توانند باعث ورود کروم به منابع آب شوند. کروم در آب ممکن است وارد زنجیره غذایی شود و بروز بیماری هایی چون سرطان، درماتیت پوستی، و تهدید سلامتی را در پی داشته باشد. در مقاله حاضر از جاذب سلولزی-مقوای کرافت برای جدا کردن کروم (VI) از آب استفاده شد. مقدار خاکستر جاذب 2 %، و مساحت سطح ویژه براساس شاخه ایزوترم BJH برابر m2/g 6/3 تعیین شدند. هم چنین جاذب سلولزی با روش های FTIR ، SEM ، و EDX تعیین مشخصات شد. اثرات pH برروی جذب سطحی کروم (VI) بررسی و مشخص شد که با افزایش pH محلول، جداسازی کروم (VI) کاهش می یاید. ایزوترم جذب سطحی با مدل لانگمویر تطبیق داشت. داده های سینتیکی در توافق با مدل شبه مرتبه اول بود. مطالعات ترمودینامیکی نشان دادند که جذب سطحی کروم (VI) بر روی جاذب سلولزی مقوای کرافت، گرماگیر و خودبخودی بود. جاذب سلولزی مقوای کرافت به صورت پودری و ورقه ای قابلیت حذف کروم (VI) را از محلول آبی داشت. در شرایط عملیاتی pH 2، مقدار جاذب پودری g 3 در mL 50 محلول کروم (VI) با غلظت mg/L 10 در دمای °C 25 و بعد از h 2 بازده حذف کروم (VI) معادل با 16/99 % به دست آمد.