این کانسار در 45 کیلومتری شرق شهرستان دهدشت در بخش مرکزی کمربند چین خورده زاگرس واقع شده است. توده معدنی شامل مجموعه ای از عدسی های بهم پیوسته می باشد که به شکل پرکننده حفره های عمیق کارستی، فرورفتگی ها و شکستگی ها در کربنات های بخش بالایی سازند سروک با سن سنومانین-تورونین میزبان گشته و از لحاظ ساختاری توسط گسل های امتداد لغز کنترل می شوند. مطالعات کانی شناسی نشان می دهد که بوهمیت، هماتیت (غالبا بصورت هماتیت های غنی از Al)، آناتاز، کائولینیت، و کلسیت فراوانترین فازهای کانیایی در نمونه های مطالعه شده می باشند. دیاسپور، گوتیت، روتیل، کریستوبالیت و تریدیمیت در برخی نمونه های بوکسیتی به عنوان فازهای کانیایی فرعی شناسایی شده اند. در بوکسیت تنگ پیرزال، رایج ترین کانی های حاوی REE، فلوئوروکربنات های گروه باستنازایت هستند که یک سری محلول جامد را بین پاریزایت (CaCe2(CO3)3F2) و باستنازایت (CeCO3F) تشکیل می دهند. نحوه رخداد باستنازایت-Ce و پاریزایت-Ce نشان می دهد که سریم به صورت کمپلکس های فلوراید و/یا کربنات-فلوراید به آسانی توسط محلول های اسیدی فرورو شسته شده و در نهایت تحت شرایط قلیایی و کاهشی در نزدیکی سنگ بستر کربناتی ته نشست می شوند. سریانیت (CeO2) عمدتاً به صورت دانه های بسیار زیر بلور و گاها پراکنده در حفرات موجود در ماتریکس کریپتوکریستالین مشاهده می گردند. ته نشست سریانیت ممکن است به دلیل غلبه شرایط اسیدی/اکسیدی موجود در بخش های بالایی افق بوکسیتی باشد.
