کلاس نسبتاً جدیدی از مسائل زمانبندی شامل چندین عامل می شود که هر عامل برای استفاده از یک پردازشگر مشترک به منظور اجرای کارهایش با سایر عوامل در رقابت است و معیار مختص به خود را برای بهینه کردن دارد. این مقاله مسأله زمانبندی تک ماشینه دوعامله را با یک بازه ثابت عدم دسترسی به ماشین نشان می دهد. هدف مسأله حداقل کردن مجموع دیرکرد کارهای عامل اول است مشروط بر اینکه تأخیر کارهای عامل دوم نباید از یک حد داده شده تجاوز کند. دو مدل برنامه ریزی عددصحیح مختلط برای یافتن جواب های بهینه فرموله شده است که برای مسائل نمونه با سایز کوچک مؤثر است. نتایج آزمایش های محاسباتی به منظور ارزیابی عملکرد مدل های برنامه ریزی ریاضی، کارایی مدل مبتنی بر موقعیت و تخصیص را نسبت به مدل زمان های تکمیل نشان می دهد.
