مسأله زمان بندی پروژه با منابع محدود یکی از مسائل شناخته شده بهینه سازی است و به دنبال حداقل کردن زمان اتمام پروژه است در حالی که منبع مورد نیاز فعالیت ها تأمین شود. این پژوهشی به بررسی مسأله زمان بندی پروژه با منابع محدود چند حالته می پردازد که امکان وقوع وقفه در اجرای فعالیت یا بخشی از آن وجود دارد و بسطی از مسءله کلاسیک می باشد. فرض بر این است که اجرای یک فعالیت ممکن است به دلیل در اختیار نبودن منبع کافی در زمان اجرا به تعویق بیفتد، همچنین در صورت وقوع وقفه در اجرای بخشی از یک فعالیت زمان آماده سازی در نظر گرفته می شود. پروژه شامل فعالیت هایی است که روابط اولویتی بین آن ها از نوع پایان – شروع و با تأخیر زمانی صفر است که به دو نوع منبع تجدیدپذیر و یک نوع منبع تجدید ناپذیر برای اجرا نیاز داردو مسأله شکل گرفته یک مسأله NP-hard است. پس از مطالعه پیشینه تحقیقات صورت گرفته بر روی مسأله زمان بندی پروژه و بسط های گوناگون این مسأله، ابتدا مدلی ریاضی به منظور حداقل کردن زمان اتمام پروژه برای مسأله ارائه گردیده است و سپس به منظور بهینه سازی مسأله، الگوریتم فراابتکاری ژنتیک برای حل آن توسعه داده می شود. در نهایت برای آزمودن کارایی الگوریتم پیشنهادی، تعدادی مسأله نمونه در اندازه های مختلف حل می شود. نتایج حاصل با نتایج به دست آمده از حل مدل ریاضی مقایسه می شوند. این نتایج حاکی از کارایی الگوریتم پیشنهادی می باشد.
