بیشتر مصرف انرژی جهان از سوخت های فسیلی تجدیدناپذیر از قبیل مواد نفتی و گاز طبیعی تأمین می شود. در اثر احتراق چنین سوخت هایی، دی اکسیدکربن بیشتری در اتمسفر انتشار می یابد و این در حالی است که امروزه اثرات منفی گرم شدن زمین پدیدار شده است. یکی از گزینه های مفید برای مقابله با انتشار دی اکسیدکربن، استفاده از سوخت های غیرفسیلی تجدیدپذیر است. در این مقاله، پس از بررسی مزایای انرژی زیست توده که از انرژی های تجدیدپذیر و پاک به شمار می رود و در سطح کشور به وفور یافت می شود، پتانسیل شهرستان های استان کردستان از نظر دسترسی به انرژی زیست توده ارزیابی می شود. به عنوان منابع زیست توده، پسماندهای کشاورزی، ضایعات حیوانی، زباله ی جامد شهری، لجن فاضلاب و ضایعات جنگل مورد بررسی قرار گرفته اند. همچنین از داده های سازمان جهادکشاورزی استان در مورد تولید محصولات کشاورزی در سال زراعی 1389-1388، جمعیت دام در سال 1388 و جمعیت طیور در سال 1390، داده های سرشماری مرکز آمار ایران در سال 1385، داده های شرکت آب و فاضلاب استان در مورد تصفیه خانه های فاضلاب در سال 1390 و نیز داده های اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان در مورد جنگل های طبیعی و دست کار در سال 1388 استفاده شده است. مبتنی بر دانش موجود در ادبیات موضوع، پتانسیل سنجی با تخمین میزان منابع زیست توده که در هر یک از شهرستان ها به منظور تأمین انرژی در دسترس می باشند و سپس محاسبه مقدار انرژی قابل حصول انجام شده است. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که کل انرژی زیست توده قابل دسترس در استان کردستان در یکسال حداقل 9138277 و حداکثر 11809632 گیگاژول می باشد؛ در واقع، با سیاست گذاری و سرمایه گذاری مناسب می توان حتی با نگاهی بدبینانه انتظار تأمین بالغ بر یک و نیم برابر نیاز برق استان را داشت. در میان منابع انرژی زیست توده، پسماندهای کشاورزی (به ویژه ضایعات گندم) بیشترین پتانسیل را نشان داده است. در میان شهرستان ها نیز، بیجار بیشترین پتانسیل را در دسترسی به انرژی زیست توده داشته است.
