با توجه به موقعیت آفریقایی-آمریکایی ها در جامعه آمریکا، مسأله هویت در ادبیات آفریقایی-آمریکایی همواره یکی از دغدغه های اصلی و شاید هم بزرگترین دغدغه ی نویسندگان، شاعران و نمایشنامه نویسان آفریقایی-آمریکایی بوده است. در این میان، تونی موریسون در مقام یک زن رمان نویس آفریقایی-آمریکایی، از رابطه تعین بین فرهنگ غالب و مغلوب فراتر رفته و هویت را در رمان هایش در درون خود جامعه آفریقایی-آمریکایی ها، مسأله ساز می کند. در این راستا، مقاله حاضر به بررسی فرایند هویت سازی در رمان بهشت (1997)، هفتمین اثر تونی موریسون می پردازد. از آنجا که هویت امری بسیط وتکساحتی نیست، پژوهش حاضر از نظریه گفتمان لاکلو وموفه و مفاهیم تحلیلی آن و زبان شناسی نقش گرای هالیدی به عنوان چارچوب نظری پژوهش استفاده کرده است. پس از تحلیل زبانی و گفتمانی رمان،این نتیجه حاصل می شود که هویت بر بستری از تعیّن مفرط گفتمان ها، کنش های گفتمانی و مناسبات قدرت شکل گرفته وامری پیچیده تر، فراتر و ناپایدارتراز مطلق های نژادی و مقوله های فرهنگی است.
