معمولا درس نمایشنامه به این صورت ارائه می شود که در هر جلسه استاد درس، بخشی از نمایشنامه را می خواند و اجزای کلان ساختار نمایشی از جمله صحنه ها و پرده ها و ساختار خُرد متن را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد. در این شیوه، استاد تلاش می کند توجه دانشجویان را به مؤلفه های سازنده ساختار نمایشی متن و همچنین ادبیت متن و بالاخره مضامین و مفاهیم سیاسی، اجتماعی، دینی، تاریخی و اقتصادی جلب کند. در این شیوه، بار اصلی تدریس بر دوش استاد خواهد بود و دانشجویان مشارکت کمتری خواهند داشت. بنابراین در کنار شیوه معمول تدریس، به شیوه های دیگر تدریس این درس اندیشه کرده و هر وقت امکانی فراهم شده باشد دست به تغییراتی در شیوه تدریس خود زده ام. زمانی که در فرصت مطالعاتی در کشور کانادا بودم و همزمان تدریس دروس موظفی گروه را انجام می دادم، نمایشنامه هم یکی از این دروس بود. با توجه به لزوم برگزاری مجازی درس نمایشنامه ، با خود اندیشیدم آیا همان شیوه معمول تدریس خودم را برگزینم یا تغییری در آن صورت دهم؟ فضای مجازی کلاس چه امکاناتی در اختیار من و دانشجویان قرار خواهد داد؟ زمانی که درس نمایشنامه را به صورت حضوری تدریس می نمودم، از دانشجویان درخواست می کردم تا در اجرای نمایشنامه و خواندن متن آن به بنده کمک کنند. پرواضح است دانشجویان به دلایلی قابل درک از مشارکت خودداری می کردند. فضای مجازی کلاس فرصتهایی در اختیار بنده قرار داد تا بتوانم تجربه جدیدی در زمینه تدریس نمایشنامه بدست آورم، هرچند در نگاه اول وجود کلاس مجازی برای درسی همچون نمایشنامه بیشتر به یک امر متناقض میماند چون نمایشنامه برای اجرا است نه خواندن. اما برگزاری کلاس مجازی فرصتی در اختیار من و دانشجویان قرار داد تا یکی از بهترین کلاسهای تدریس ام را با همکاری دانشجویان رقم بزنم. با تقسیم کلاس به چند گروه و تعیین سرگروه و تفویض اختیار به سرگروه و مدیر اجرایی گروه، خوانش، اجرا و حتی تحلیل نمایشنامه بر عهده دانشجویان گذاشته شد.
