عیسی معروف پور

یکی از عوامل پایین بودن فشار آبپاش در سامانه های آبیاری بارانی، مربوط به تخمین نادرست افت فشار موضعی در شیرهای خودکار میباشد. به منظور بررسی افت فشار موضعی و ضریب افت فشار شیرهای خودکار، یک مطالعه آزمایشگاهی در سال 1393 و مطابق با استانداردهای بینالمللی 9644 ISO و 4059 ISO انجام شد. برای این منظور 75 عدد شیرخودکار، متعلق به 15 کارخانه و از جنس چدن، پلیمر و آلومینیوم، در سه اندازه 1، 1.5 و 2 اینچ انتخاب و مورد آزمایش قرار گرفتند. برای هر نمونه شیرخودکار، افت فشار موضعی در پنج دبی شامل دبی حداکثر و حداقل و سه دبی میانی اندازهگیری شد. نتایج نشان داد که اختلاف قابل توجه در میزان افت فشار شیرهای خودکار مشابه وجود دارد و این اختلاف عمدتاً ناشی از کیفیت ساخت میباشد. متوسط افت فشار موضعی شیرهای خودکار 1 اینچ، در دبیهای آزمایش حداقل و حداکثر به ترتیب0.46 و 10.23 متر، 1.5 اینچ به ترتیب 0.6 و 4.31 متر و 2 اینچ به ترتیب 0.21 و 1.76 متر به دست آمد. میزان افت فشار در دبیهای پایین به مقادیر افت فشار موجود در کاتالوگ نزدیک بود؛ اما در دبیهای بالا،افت فشار اندازه گیری شده بیشتر از مقادیر پیشنهادی در کاتالوگ بود. ضریب افت فشار موضعی 73 شیرخودکار اندازه گیری شده در دامنه 7.26 تا 9.79 به دست آمد. درحالیکه بر اساس استانداردها و ضوابط آبیاری تحت فشار، ضریب افت باید در دامنه 2 تا 2.2 باشد. نتایج این مطالعه نشان داد که افت فشار موضعی شیرهایخودکار قابل ملاحظه بوده و میتواند یکی از عوامل مهم پایین بودن فشار در سامانه های آبیاری بارانی باشد.