روش آبیاری قطره ای از جمله روش های نوین آبیاری است که سال های اخیر در کشور جایگاه ویژه ای پیدا کرده است. این روش به رغم مزایای متعددی که دارد، اما عدم توجه به مدیریت، طراحی و نحوه نگهداری اجزای این سیـستم ها سبب ایجاد محدودیت هایی در استفاده از این سیستم ها شده است. یکی از بخش های مهم در این سیستم ها نوع قطره چکان های به کار رفته در آن ها می باشد که متأثر از عوامل مختلفی همچون سطح خیس شده، کیفیت آب آبیاری، توپوگرافی زمین و نوع گیاه می باشد. در این تحقیق به بررسی قطره چکان های به کار رفته در 11 سیستم آبیاری قطره ای در سطح استان کردستان پرداخته شد. نتایج نشان داد که عمده قطره چکان های به کار رفته از نوع تنظیم کننده فشار و خود شوینده می باشند که با توجه به شیب و توپوگرافی اراضی مناسب می باشند اما مشکل موجود در مورد قطره چکانهایی که بیشترین استفاده را داشت، ضد مکش نبودن قطره چکان غالب می باشد که موجب گرفتگی آن می شد. همچنین در برخی از مزارع عدم انطباق قطره چکان مورد استفاده با شرایط مؤثر در گزینش آن از مشکلات دیگر سیستم ها بود. بنابراین برای دستیابی به یک سیستم کارا توجه به انتخاب نوع قطره چکان از اهمیت به سزایی برخوردار است.
