عیسی معروف پور

یکی از عوامل پایین بودن فشار آبپاش در سامانه های آبیاری بارانی، مربوط به تخمین نادرست افت فشار موضعی در شیرهایخودکار میباشد. به منظور بررسی افت فشار موضعی و ضریب افت فشار شیرهایخودکار، یک مطالعه آزمایشگاهی انجام شد. برای این منظور 75 عدد ISO و 4059 ISO در سال 1393 و مطابق با استانداردهای بینالمللی 9644 1و 2 اینچ انتخاب و مورد /5 ، شیرخودکار، متعلق به 15 کارخانه و از جنس چدن، پلیمر و آلومینیوم، در سه اندازه 1 آزمایش قرار گرفتند. برای هر نمونه شیرخودکار، افت فشار موضعی در پنج دبی شامل دبی حداکثر و حداقل و سه دبی میانی اندازهگیری شد. نتایج نشان داد که اختلاف قابل توجه در میزان افت فشار شیرهایخودکار مشابه وجود دارد و این اختلاف عمدتاً ناشی از کیفیت ساخت میباشد. متوسط افت فشار موضعی شیرهایخودکار 1 اینچ، در دبیهای آزمایش 1 متر / 0 و 76 / 4 متر و 2 اینچ به ترتیب 21 / 0 و 31 / 1 اینچ به ترتیب 6 / 10 متر؛ 5 / 0 و 23 / حداقل و حداکثر به ترتیب 46 به دست آمد. میزان افت فشار در دبیهای پایین به مقادیر افت فشار موجود در کاتالوگ نزدیک بود؛ اما در دبیهای بالا، افت فشار اندازهگیری شده بیشتر از مقادیر پیشنهادی در کاتالوگ بود. ضریب افت فشار موضعی 73 شیرخودکار اندازه- 9 به دست آمد. درحالیکه بر اساس استانداردها و ضوابط آبیاری تحت فشار، ضریب افت / 7 تا 79 / گیری شده در دامنه 26 2 باشد. نتایج این مطالعه نشان داد که افت فشار موضعی شیرهایخودکار قابل / فشار شیرخودکار باید در دامنه 2 تا 2 ملاحظه بوده و میتواند یکی از عوامل مهم پایین بودن فشار در سامانههای آبیاری بارانی باشد.