اکنون در بخش کشاورزی کشور آب به شکل های مختلف و به میزان زیادی تلف می شود به نحوی که بازده کل آبیاری در کشور بین 53 تا 04 درصد تغییر می کند . این وضعیت پرمخاطره گوشزد و تاکید جدی بر ضرورت مدیریت و بهره وری بیشتر از منابع موجود است. به همین دلیل ضرورت تبدیل روشهای آبیاری سنتی به روشهای نوین آبیاری، از جمله آبیاری بارانی بیش از پیش احساس می شود. در سالهای اخیر سیستم های آبیاری تحت فشار در کشور ما مورد توجه قرار گرفته ولی با نگاه به حجم تسهیلات و سرمایه گذاریهای اختصاص داده شده چناچه انتظار می رفت توسعه آن سیستم ها خصوصاً در بعضی از مناطق کشور با پیشرفت مواجه نشده است، چنانچه در بعضی از موارد بعد از سرمایه گذاری های انجام شده نه تنها باعث توسعه کشاورزی نشده بلکه بار مال عظیمی نیز برای زارع به بار آورده است. در این بررسی با جمع آوری اطلاعات لازم در خصوص طرح های اجرا شده در سطح استانها مسائل، مشکلات دلایل موفقیت و عدم موفقیت این طرح ها مورد بررسی قرار گرفته تا با تجزیه و تحلیل این اطلاعات راهکارهای لازم جهت توسعه این سیستم ها در سطح کشور ارائه گردد.
