سیستم های آبیاری قطره ای با اینکه به سطح بالایی از تکنولوژی رسیده اند، ولی اغلب به دلایل متعددی قادر نیستند که فوائد بالقوه و اسمی خود را ارائه کنند. بنابراین با بررسی میدانی سیستم ها می توان پی به نقاط ضعف و قوت آن ها برده و زمینه بهره برداری بهتر از آن ها با اصلاح و اتخاذ شیوه های جدید مدیریتی فراهم نمود. در این مطالعه 11 سیستم آبیاری قطره ای در استان کردستان انتخاب و مورد بررسی قرار گرفت. اندازه گیری ها طبق دستورالعمل اداره حفاظت خاک آمریکا انجام شد. در این مقاله سعی شد به بررسی تلفات آب آبیاری در رابطه با سطح خیس شدگی و سطح سایه انداز پرداخته شد. در نهایت به منظور بررسی مصرف آب و راندمان آبیاری اقدام به برآورد نیاز آبی و کمبود رطوبت خاک گردید. سپس نتایج با حجم آب کاربـردی در مزارع مـورد مـقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که درصد مساحت خیس شده نسبت به مساحت کل بین 3/8 تا 55 درصد نوسان داشت. در حالیکه در 9 سیستم میانگین مساحت خیس شده نسبت به سطح سایه انداز بیشتر از 100 درصد بود. همچنین مقایسه نیاز آبی و حجم آب کاربردی نشان داد 8 باغ بیش از نیاز آبی، آبیاری می شدند و در بقیه کم آبیاری صورت می گرفت. این درحالی است که درصد مساحت خیس شده نسبت به مساحت کل که مبنای طراحی ها می باشد در 9 مزرعه کمتر از استاندارد (بین 33 تا 66 درصد مساحت کل) بود. بنابراین نتایج حاکی از این است که در تخمین عمق پخش آب در هیچ یک از سیستم ها سطح سایه انداز و سن درختان مورد توجه قرار نگرفته بود. لذا تخمین عمق پخش آب در ابتدا بر حسب در صد مساحت خیس شده نسبت به مساحت کل موجب هدر رفتن آب آبیاری به صورت نفوذ عمقی می-گردد. بنابراین باید نیاز آبی در طول دوره رشد تامین گردد که این کار به منظور جلوگیری از هدر رفتن آب در سیستم ها و افزایش راندمان آن ها ضروری می باشد.
