از مدل های مهم انتقال آلاینده پایدار در محیط های متخلخل همگن در حالت اشباع تحت شرایط جریان دائمی یکنواخت، مدل فرید-کامبرنوس و مدل بریگهام می باشد که به ترتیب برای محاسبه انتشارپذیری در فواصل انتقال طولانی و کوتاه پیشنهاد شده اند. در این پژوهش مقادیر انتشارپذیری آبخوان های ماسه ای همگن درشت و متوسط با استفاده از مدلهای مذکور مورد مقایسه قرار گرفتند. مدل فیزیکی بصورت یک تانک مستطیلی با ابعاد داخلی، طول720، عرض 100 و ارتفاع1200 میلی متر از جنس پلاکسی گلاس ساخته شد. محلول کلرید سدیم با هدایت الکتریکی 14 دسی زیمنس بر متر به عنوان آلاینده پایدار برای آزمایشات انتخاب گردید. آزمایشات در ضخامت های خاک 100، 200 تا 1000 میلی متر در هر دو خاک ماسه ای انجام شد. تعداد یکصد و ده مقدار انتشارپذیری بدست آمده با استفاده از مدل های مذکور مقایسه شدند. نتایج بدست آمده نشان داد که در فواصل انتقال طولانی مقادیر انتشارپذیری خاک های ماسه ای همگن با استفاده از مدل های مذکور یکسان بوده و تفاوتی با همدیگر ندارند. لذا مدل بریگهام برای فواصل انتقال طولانی دارای همان دقت مدل فرید-کامبرنوس می باشد. همچنین در فواصل انتقال طولانی مقادیر انتشارپذیری محاسبه شده بوسیله مدل فرید کامبرنوس با استفاده از سرعت حرکت آلاینده و سرعت واقعی سیال یکسان بوده و با هم برابر می باشد. نتایج همچنین نشان داد همانند فواصل انتقال کوتاه، با کاهش مقدار ، زمان رسیدن به غلظت نسبی 5/0 در تعداد حجم آب تخلخل کمتری روی می دهد با این تفاوت که در فواصل انتقال طولانی با خروج یک حجم آب تخلخل و یا بیشتر اتفاق می افتد.
