در این پژوهش که اساساً مبتنی بر ترجمه ی کتاب انسان شناسی زبان شناختی نوشته ی الساندرو دورانتی است سعی بر این شده است که در قالبی یکپارچه به بیان پیشینه، پیش زمینه های فلسفی و علمی، مواد پژوهشی، اصول نظری و روش های انسان شناسی زبان شناختی پرداخته شود. در فصول اوّل و دوّم، حوزه ی دید انسان شناسی زبان شناختی، تعاریف و مفاهیم بنیادین و نظریات اساسی دخیل بر این حوزه ی بینارشته ای از علوم انسانی مورد کاوش قرار گرفته است. در فصل سوم مسأله ی تنوع زبانی و دیدگاه های پژوهشگران تأثیرگذارِ حوزه های زبان شناسی و انسان شناسی بررسی شده است. فصل چهارم نیز حولِ شناختِ چیستیِ کار قوم نگاری شکل گرفته است. در همین بخش است که وجهه ی پژوهشی کار، رنگی کاربردی تر می گیرد و نویسنده به بیان روش های جمع آوری داده های زبانی (مشاهده- مشارکت کننده، مصاحبه و...) می پردازد. فصل پنجم نیز در رابطه با واحد های بنیادین پژوهش تدوین یافته است. در فصل ششم نیز مقوله ی معنا، موضوع بحث و کاوش است. فصل هفتم نیز به معرفی رویکرد های فلسفی در قبال زبان و ملاحظات منطقی مربوطه می پردازد. یکی از موضوعات مهم پژوهشی در زبان شناسی، مقوله ی مبادلات مکالمه ای است که این موضوع به صورت دقیق در فصل هشتم مورد بحث قرار گرفته است. از آنجایی که انسان شناسی زبان شناختی دارای صبغه ای ذاتاً اجتماعی است، در فصل نهم، مسأله ی واحد های مشارکت واکاوی شده است. نهایتاً، در فصل دهم، به بیان نتیجه گیری در باب زبان به مثابه ی حالتی انسانی، مسأله ی زبان و اجتماع، زبان در فرهنگ و نیز درج نکاتی عملی در رابطه با ضبط و ثبت تعامل پرداخته است.
