در این مقاله با استفاده از نظریه ی بهینگی تلاش بر آن است به رابطه ی موجود میان برخی وام واژگان فارسی موجود در زبان کردی پرداخته شود و نقش محدودیت های نشانداری و پایایی در اعمال فرایند های واجی وآوایی در واژگان قرضی، مورد تحلیل و بررسی قرار می گیرد. برای نیل به این هدف سه فرایند حذف و اضافه و جایگزینی مورد تحلیل قرار خواهد گرفت. در این مقاله نشان داده خواهد شد عامل محرک فرایند افزایش واکه ای در واژگان قرضی، قائل شدن رتبه ای بالاتر برای محدودیت نشانداری رعایت توالی رسایی[SON-SEQ] است و عامل محرک فرایند های حذف و جایگزینی، شیوه مرتبه بندی متفاوت محدودیت های نشانداری و پایایی در دستگاه واج شناختی گویش کلهری و بالاتر قرار گرفتن محدودیت های نشانداری نسبت به محدودیت های پایایی است. در این مقاله همچنین نشان داده خواهد شد همیشه وجود واژگان مشترک زبان فارسی و کردی کلهری نتیجه ی قرض گیری و اعمال فرایند های واجی آوایی نیست بلکه به علت هم ریشه بودن این دو زبان است.
