ترکیب یکی از فرآیندهای اصلی واژهسازی در همه زبانهای دنیاست و بررسی صوری و معنایی واژههای مرکب همواره یکی از دغدغههای اصلی پژوهشگران و متخصصان حوزه صرف بوده است. تا به حال تقسیمبندیهای متعددی برای این واژهها ارائه شدهاند که واژههای مرکب برونمرکز یکی از مهمترین انواع آنها محسوب میشوند. در زبان لکی که یکی از زبانهای متعلق به شاخه غربی-شمالی زبانهای ایرانی است، ترکیب مهمترین فرآیند واژهسازی به شمار میرود و بخش عمدهای از ترکیبهای این زبان از نوع برونمرکز هستند. هدف این پژوهش بررسی ساختهای برونمرکز ترکیبی، استعاری، انتقالی و تحولیافته در زبان لکی براساس طبقهبندی بائر )(2017 است. نتایج این پژوهش نشان میدهند که ترکیب برونمرکز ترکیبی در زبان لکی هفت ساختار متفاوت دارد که عبارتند از: ]اسم + فعل[؛ ]صفت + فعل[؛ ]قید + فعل[؛ ]حرف اضافه + فعل[؛ ]حرف اضافه + اسم + فعل[؛ ]اسم + حرف اضافه + فعل[؛ ]اسم + اسم + فعل.[ این ترکیبها از لحاظ معنایی نیز تنوع زیادی دارند و برای بیان اسم فاعل، اسم ابزار، اسم مکان، اسم زمان، اسم مشابهت، صفت فاعلی و صفت مفعولی به کار میروند. همچنین مواردی از ترکیبهای استعاری، انتقالی و تحولیافته در لکی یافت میشوند اما بسامد و تنوع آنها به مراتب کمتر از ترکیبهای ترکیبی است
