موقعیت استقرار سکونتگاههای روستایی نسبت به سایر مخاطرات محیطی نقش مهمی را در تدوین برنامههای توسعه مکانهای جغرافیایی ایفا می نماید. به طور کلی هرچه سطح آسیبرسانی مخاطرات بیشتر باشد، در ارزیابی محل استقرار این روستاها باید جدیت بیشتری صورت گیرد. در این میان سیل از پرتکرارترین مخاطراتی است که بیشترین خسارت جانی و مالی را به همراه دارد. روستاهای هدف گردشگری به واسطه جذب تعداد قابل توجهی از گردشگران در تمامی ایام سال، از جمله فضاهای هستند در چند سال اخیر به صورت فزایندهای مورد توجه سیاستگذاران و برنامهریزان توسعه گردشگری و توسعه روستایی واقع شدهاند. با توجه به حساسیت بیش از حد این روستاها، ارزیابی وضعیت استقرار آنها نسبت به مخاطره سیل میتواند یک اقدام مهم در راستای مدیریت مخاطرات محیطی در این فضاها باشد. با توجه به مطالب عنوان شده، هدف اصلی این مطالعه سنجش وضعیت استقرار 13 روستای هدف گردشگری واقع در حوضه آبریز زاینده رود نسبت به مخاطره سیل است. به لحاظ روششناسی این مطالعه با ترکیبی از روشهای توصیفی و تحلیلی انجام گرفته است و برای دستیابی به هدف اصلی پژوهش از 8 معیار و تکنیکهای سنجش از دور، سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) و مدل تصمیمگیری آنتروپی استفاده به عمل آمده است. نتایج پهنهبندی نهایی نشان داد در میان روستاهای هدف گردشگری مورد بررسی، روستای چلوان در پهنه خطر بسیار زیاد، روستاهای قهه و سوادجان در پهنه خطر زیاد، روستای پوده در پهنه خطر کم و 9 روستای هاردنگ، سه، کلهرود، تینجان، اسفرجان، بارده، دیمه، نیاکان و یاسه چا در پهنه خطر بسیار کم واقع شدهاند. نتایج ارزیابی پهنهبندی انجام گرفته با استفاده از معیارهای ROC وOmission Rate و Predicted Area، نشانگر عملکرد رضایتبخش مدل نهایی پژوهش است.
