در فرایند آمایش سرزمین وجود اطلاعات و داده های زیاد باعث پیچیدگی، عدم قطعیت و تضاد در تصمیمات مدیریتی می شود لذا استفاده از روشهایی که این محدودیت ها را تا حدودی در طرحریزی سرزمین کاهش دهند ضروری به نظر می رسد. این تحقیق با هدف استفاده از روشهای تحلیل سلسله مراتبی و فازی در فرایند آمایش سرزمین صورت پذیرفته است. بدین منظور پس از انتخاب منطقه مطالعاتی و شناسایی عوامل اکولوژیک و اقتصادی - اجتماعی، معیارهای مؤثر در ارزیابی توان زیست محیطی سرزمین برای توسعه کاربری مرتعداری مشخص شدند. سپس بر اساس روش مقایسات زوجی و مقیاس هفتگانه اعداد مثلثی فازی وزندهی و با تعمیم اوزان به لایه های اطلاعاتی مربوطه بر اساس روشهای تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و وزندهی جمعی فازی (FSAW) همپوشانی نقشه ها انجام پذیرفت و منطقه با استفاده از این دو روش ارزیابی گردید. نتایج تحقیق بر اساس هر دو روش نشان داد که بخشهای شرقی منطقه مطالعاتی برای توسعه کاربری مرتعداری از توان مطلوب تری برخوردار است. همچنین معلوم گردید که روش وزندهی جمعی فازی (FSAW) نسبت به روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) در ارزشگذاری نهایی پهنه ها از دقت بیشتری بر خوردار است و قطعیتی که در مرزبندی پهنه ها بوجود می آید تا حدود زیادی کاهش پیدا می کند.
