استفاده از روشهای مناسب برای برنامه ریزی و تصمیم گیری در ارزیابی سرزمین جهت بهینه سازی فعالیتهای انسان اهمیت ویژه ای دارد. این پژوهش با هدف استفاده از روشهای تصمیم گیری چند معیاری فازی در ارزیابی تناسب اراضی برای توسعه کاربریهای کشاورزی و مرتعداری در پارسل A حوزه آبخیز سد قشلاق واقع در استان کردستان (در سال 1390) به منظور ارزشگذاری معیارها و تعیین کاربری اراضی انجام پذیرفته است. پس از آماده سازی اطلاعات زیست محیطی آبخیز مطالعاتی و ارزشگذاری معیارهای مؤثر در ارزیابی تناسب اراضی برای توسعه کاربریهای فاریاب، دیمکاری و مرتعداری بر اساس توابع فازی، با استفاده از روش وزندهی جمعی فازی (FSAW) تجزیه و تحلیل و تلفیق نقشه ها جهت تهیه نقشه ارزیابی توان ارضی برای توسعه کاربریهای مذکور و طبقه بندی آنها انجام پذیرفت. سپس با تلفیق نقشه های بدست آمده اولویت بندی کاربریها بر اساس روش کمی تعیین اولویت صورت گرفت. نتایج نشان داد که با کاربرد منطق فازی در ارزیابی سرزمین ارزشگذاری معیارهای تصمیم گیری و پهنه بندی سرزمین از دیدگاه اکولوژیک می تواند با سهولت و دقت بیشتری انجام پذیرد. علاوه بر این معلوم گردید که برای توسعه کاربریهای فاریاب، دیمکاری و مرتعداری به ترتیب 1/3، 8/14 و 5/28 درصد از کل مساحت آبخیز اختصاص می یابد و بقیه قسمتهای منطقه (6/53 درصد) برای توسعه کاربریهای مذکور نامناسب می باشد.
