اکوسیستم تشکیل دهنده ویژگی ها و رفتار زیر مجموعه های فضای زیستی سرزمین می باشد. با توجه به اینکه تعامل زیادی بین اجزای زنده و غیر زنده یک اکوسیستم وجود دارد لذا وجود تعادل و توازن در این سیستم ضروری به نظر می رسد. دخالت غیر منطقی انسان در بهره برداری از منابع طبیعی باعث نامتعادل شدن روابط سیستماتیک بین اجزای اکوسیستم ها شده است. برای تقلیل اثرات ناهماهنگی بین انسان و سرزمین تعیین میزان آسیب پذیری اکوسیستم ها در سرزمین برای بهره برداری از منابع آن مهم و با اهمیت جلوه می کند. این پژوهش با هدف مدلسازی و پهنه بندی آسیب پذیری سرزمین بر مبنای معیارهای کیفی صورت پذیرفته است. بر این اساس ابتدا داده های مورد نیاز تهیه و آماده سازی گردیدند و معیارهای مؤثر در آسیب پذیری سرزمین شناسایی و بر مبنای آنها مدلسازی در پنج طبقه انجام پذیرفت. سپس به معیارهای هر طبقه درجه متناسب با آن اختصاص داده شد و با تعمیم ارزشها به نقشه های مربوطه عمل استاندراد سازی بر روی آنها انجام پذیرفت سپس برای تهیه نقشه نهایی میزان آسیب پذیری اکولوژیکی کلیه لایه های مورد نظر به هم تلفیق شدند.
