روند بهره برداری و وضعیت فعلی مراتع در ایران حاکی از آن است که با ادامه یافتن آن در آینده نه چندان دور وضعیت بحرانی و نامطلوبتری ایجاد خواهد شد. بنابراین ضرورت دارد که با روشهای نوین تصمیم گیری و برنامه ریزی، طرح مدیریتی برای استفاده از سرزمین تهیه و اجرا شود. هدف این پژوهش ارزشگذاری معیارهای مؤثر در ارزیابی توان اکولوژیکی و طبقه بندی پهنه های سرزمین برای کاربری مرتعداری می باشد. بدین منظور ابتدا معیارهای ارزیابی و محدودیتها شناسایی و نقشه سازی شدند و سپس وزندهی معیارها و استاندارد سازی لایه های معیار برای ایجاد نقشه های استاندارد وزنی انجام گرفت. در مرحله بعد بر اساس روش TOPSIS ارزش حداکثر و حداقل برای هر لایه محاسبه و فاصله هر گزینه از نقطه ایده آل تعیین گردید. در نهایت اولویت بندی مناطق بر اساس ارزش های بدست آمده صورت پذیرفت.
