پژوهش حاضر آثار مکتوب ادبیات کردی در چند سده ی گذشته را بر اساس ویژگی ها و تفاوت های سبک شناختی و لهجه شناختی بررسی می نماید. در این تحقیق سعی شده است که تاریخ ادبیات کردی بر اساس سنت های مختلف ادبی آن به رشته ی نگارش درآید و در بررسی هر مکتب و سنت ادبی نخست پیشینه های تاریخی و فرهنگی دوره هائی که در آن ها این مکاتب رشد کرده اند مورد خوانش قرار می گیرد. لذا پژوهش حاضر بر خلاف دیگر تلاش ها در این زمینه خود را به یک روایت ساده ی تاریخی یک دست از کل تاریخ ادبیات کردی محدود نمی سازد؛ در همین راستا کلیات تاریخ ادبیات کردی به پنج بخش عظیم تقسیم شده است. این پنج بخش عبارتند از: نخست، تاریخ ادبیات کردی در دوره اقتدار میرنشین اردلان ها به لهجه ی گورانی در نواحی غرب ایران که در پژوهش حاضر بیشتر سده های آخر این دوره مد نظر است؛ دوم، تاریخ ادبیات کردی در دوره ی میرنشین بابان ها به لهجه ی کرمانج جنوبی در کردستان عراق در سده ی نوزدهم که دوره ی بلوغ این سنت ادبی نیز می باشد؛ سوم، تاریخ ادبیات کردی در کردستان ترکیه به لهجه ی کرمانج شمال در دوره ی میرنشین خالدی ها در سده های دهم تا دوازدهم؛ سنت ادبی چهارم شامل آثار مکتوب کردی در سال های پایانی سده ی نوزدهم و اوایل سده ی بیستم؛ دوره ی آخر نیز در این پژوهش، در واقع شامل آثار برجسته ی سده ی بیستم است . در بررسی هر کدام از دوره های پنج گانه ی فوق، نخست تحلیلی از پیشینه های تاریخی و فرهنگی دوره ی مد نظر ارائه شده است. سپس سعی شده است ادبای برجسته ی هر دوره معرفی شده اند؛ در معرفی شعرا و نویسندگان نخست گزارش کوتاهی از زندگی نامه ی آن ها ارائه شده است و سپس آثار، سبک، جهان بینی و تأثیرات آن ها مورد بررسی قرار گرفته است.
