تبخیر و تعرق یکی ازمهمترین عوامل اتلاف آب می باشد. شناخت این پدیده و نحوه توزیع آن می تواند در مدیریت منابع آّب بویژه درمناطق خشک و نیمه خشک بسیار حائز اهمیت باشد. از روشهای جدید برای تخمین تبخیر و تعرق، بکارگیری شبکه های عصبی مصنوعی و استفاده از تکنولوژی سنجش از دور و می باشد. سنجش از دور ضمن تخمین میزان تبخیر و تعرق، توزیع مکانی آن را هم نشان می دهد. هدف از این مطالعه برآورد تبخیر و تعرق با استفاده از الگوریتم توازن انرژی سطحی برای زمین (سبال) و همچنین ارزیابی عملکرد شبکه های عصبی مصنوعی در برآورد تبخیر وتعرق می باشد. به علت عدم وجود لایسیمتر در منطقه، نتایج حاصله، با نتایج حاصل از روش پنمن- مانتیث- فائو (به عنوان روش مرجع) مقایسه گردید. نتایج کلی، بیانگر دقت بیشتر شبکه های عصبی مصنوعی نسبت به روش سبال در برآورد میزان تبخیر و تعرق در منطقه می باشد.
