امروزه استفاده از آنالیزهای مکانی در تعیین مناطق با ویژگی های خاص، به امری رایج تبدیل شده است. به طوری که علوم آب و شاخه های آن نیز، علی الخصوص مطالعات هیدولوژیکی از این مساله مستثنی نیستند. استفاده از این تکنیک ها به جهت تعیین مناطق آسیب پذیرتر در آب های زیرزمینی و آبخوان ها یکی از کاربردهای آنالیز جغرافیایی می باشد. GIS به عنوان ابزاری کارا قادر است تحلیل های مکانی را با صرف زمان و هزینه کم انجام دهد. یکی از مدل های رایج در حریم بندی و تعیین مناطق آسیب-پذیر مدل DRASTIC می باشد، که ترکیبی از هفت لایه متمایز از وضعیت آب خوان و شرایط هیدرولوژیکی آن است. این تحقیق با تهیه این مدل برای دشت دهگلان در طی سال های 1386 الی 1390 وضعیت تغییر شاخص های آسیب پذیری منطقه را بررسی کرده که نتایج نشان داد که شاخص آسیب پذیری با افت سطح ایستابی همبستگی معکوسی دارد. لذا با مدیریت صحیح آب های زیرزمینی و توزین مناسب آن قادر خواهیم بود با بهره برداری از نواحی آسیب پذیرتر و انتقال آن به سایر مناطق از اثرات آسیب پذیری کاست و موجب بهبود شرایط اقتصادی و اجتماعی منطقه شد.
