این تحیقق به منظور بررسی تأثیر آبیاری تکمیلی با استفاده از سیستم های آبیاری بارانی و تعداد دفعات آبیاری (S) بر روی عملکرد سه رقم گندم دیم (سرداری، سبلان و گلنسون) (V) در سه تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی دیم تجرک واقع در استان همدان انجام شد. در این تحقیق از طرح آماری کرتهای خرد شده استفاده گردید. در ضمن یک تیمار شاهد ( بدون آبیاری ) نیز در نظر گرفته شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که روش آبیاری تکمیلی تاثیر معنی داری بر عملکرد دانه، وزن هزار دانه، ضریب برداشت و تعداد خوشه در بوته داشت. نوع واریته تاثیر معنی داری بر وزن هزار دانه و تعداد خوشه در بوته داشت. اثر متقابل دو عامل آبیاری تکمیلی و واریته فقط بر روی تعداد خوشه در بوته تاثیر معنی دار داشت. نتایج مقایسه میانگین مربوط به اثر تیمار آبیاری تکمیلی در سطح 5 درصد نشان داد که تیمار S7 از نظر تأثیر بر روی صفات مختلف با دیگر تیمارها تفاوت معنی داری داشت. نتایج مقایسه میانگین مربوط به اثر متقابل آبیاری تکمیلی و واریته (S×V) بر روی صفات مختلف در سطح 5 درصد نشان داد که تیمارهای S5V2، S7V2، S2V2 و S7V1 به ترتیب دارای بیشترین تولید دانه، مقدار کاه، تعداد خوشه در بوته و ضریب برداشت می باشند. نتایج مقایسه اقتصادی نشان داد که بیشترین صرفه اقتصادی مربوط به تیمار S2V1 می باشد که جهت استفاده در شرایط مشابه توصیه می گردد.
